Dobry blues to rzetelne rythym bluesowo-rockowe i bluesowe riffy z solowymi popisami poszczególnych muzyków, teksty traktujące o sprawach egzystencjalnych, brzmienie harmonijki oraz charakterystyczne kołysanie publiczności podczas słuchania.

Nie inaczej było w minioną sobotę w Miejskim Centrum Kultury w Żywcu, gdzie odbył się koncert Sławka Wierzcholskiego. Na koncercie wirtuoz harmonijki pojawił się ze swoim obecnym składem „Nocną Zmianą Bluesa” – Marek Dąbrowski (gitara), Piotr Dąbrowski (bas), Witold Jąkalski (gitara) oraz Grzegorz Minicz (perkusja). Sobotni występ Sławka Wierzcholskiego był naładowany ekspresją oraz pozytywnymi emocjami, które przeniosły się na publiczność. Jak się okazało sławne utwory jak: „John Lee Hooker” czy „Chory na bluesa”, widownia znała na pamięć i ochoczo śpiewała razem z zespołem. Dorośli poważni ludzie pokazali, że mają do siebie trochę dystansu, dzięki czemu dobrze się bawili. Sławek Wierzcholski nie dość, że śpiewał to popisywał się jeszcze grą na harmonijkach, których cały zestaw miał za pasem. Występ przeplatany był opowieściami m.in. opowieścią o specyfice harmonijek ustnych, w tym o najmniejszej harmonijce występującej na świecie. Harmonijka ta jak opowiadał lider grupy to wytwór brazylijski, wielkości biurowego spinacza czy pendriva, nazywany „śledziem”. Publiczność mogła się przekonać, że ten kto ma talent, potrafi zagrać na wszystkim. Druga specjalna harmonijka była dużo większa od poprzedniej, a nawet większa od dziesięciu które miał za pasem, wirtuoz określił ją jako spełniającą zadania zarówno czarnych oraz białych klawiszy fortepianu.

Wszystkie utwory były grane bardzo dynamicznie, a solo Sławka Wierzcholskiego często służyło jako interludium (wstawka) w piosence. Na pewno pozostałym muzykom niełatwo jest spełniać wysokie wymagania frontmana grupy. Ale nie warto zapominać o tym, że przecież muzycy Sławka Wierzcholskiego potrafią posługiwać się również innymi instrumentami niż tymi na których grają tradycyjnie. Widownia mogła się o tym przekonać podczas piosenki „Chory na bluesa”, kiedy to gitarzysta zajął miejsce perkusisty, perkusista gitarzysty, drugi gitarzysta przechwycił bas i na odwrót. Istotne jest także poruszenie tematu technik grania przez poszczególnych muzyków, bowiem te specyficzne techniki dodają muzyce „Nocnej Zmiany Bluesa” pikantności. Wspomnieć należałoby również, iż muzycy grają na instrumentach akustycznych podłączonych do wzmacniaczy. Nie używają żadnych efektów, dodatków, zniekształceń, dodatkowo żaden z gitarzystów nie używa do grania kostki. Ktoś kiedyś określił, że w muzyce bluesowej pomiędzy gitarą, a wzmacniaczem powinien znajdować się wyłącznie kabel, co potwierdzili podczas sobotniego koncertu muzycy z „Nocnej Zmiany Bluesa”.

Wracając do techniki grania poszczególnych członków zespołu, to sercem składu jest bogaty i melodyjny styl gitary rytmicznej grany przez Marka Dąbrowskiego oraz pałeczki i miotełki perkusyjne w rękach Grzegorza Minicza. Dodatkowo klasyczna oraz klangowa technika gry na basie Piotra Dąbrowskiego dopełnia sekcję rytmiczną zespołu. Na największą uwagę oprócz Sławka Wierzcholskiego zasługuje moim zdaniem postać Witka Jąkalskiego, grającego na gitarze akustycznej. Gitarzysta gra w technice slide’owej wykorzystując tuleje metalowe, dzięki czemu dźwięk cechuje czyste, ciepłe brzemienie z długim wybrzmiewaniem. Dzięki temu zespół stworzył własny styl bazujący na instrumentach akustycznych, odwołujący się do niemal początków bluesa połączony z jazzem, rockiem oraz folkiem.

„Nocna Zmiana Bluesa” zmotywowana żywą reakcją całej sali Miejskiego Centrum Kultury w Żywcu i nieustającymi owacjami, zagrała, aż trzy bisy. Jednakże ostatnim punktem programu było wygranie na harmonijce hejnału Mariackiego przez Sławka Wierzcholskiego oraz dla wytrwałych rozdanie autografów.

Autor: Kasia