Na zboczach Kopy Radziechowskiej znajdują się ruiny starego pieca wapiennicznego. Piec taki przeznaczony był do wypalania skał wapiennych, w celu uzyskania z nich wapna palonego.
W Kronice Radziechów do 1966r. znajdujemy taki oto opis: "Górna część Radziechów znajduje się w kotlinie, po obu jej stronach południowej i północnej są stoki kamienia wapiennego. Z pokładów tych zaczęto korzystać dopiero pod koniec XIX wieku i wypalać wapno do potrzeb rolnictwa i budownictwa."
W 1884 roku powstał pierwszy w Radziechowach wapiennik należący do probostwa wybudowany dla potrzeb rolnictwa. Kolejne wapienniki w Radziechowach według wykazu Władysława Pieronka to:
- Gałuszka- Cięcina w potoku Klisiów w XIXw. czynny do 1924r.;
- Marcin Gołuch, Radziechowy, XIXw. Sprzedany w 1918 r. Gminie Radziechowy- Wieprz, a w 1954r. odsprzedany spadkobiercom właściciela za kwotę 6000 tys. zł;
-Hupperta zam. w Cięcinie, wiek XIX, który odziedziczyła Farbec i sprzedała Michałowi Sapecie z Radziechów (w 1966r. jeszcze czynny);
-Piotr Wolny, Radziechowy, wybudowany w 1902r., sprzedany Janowi Pawlusowi, prowadzony do 1939r.;
-Anna Cul, Radziechowy 589, czynny w latach 1912- 1947;
-Józef Rozmus, Tomasz Rozmus- od 1937r. stoi nie czynny;
-Falfus i spółka - na roli plebańskiej w latach 1957-59;
-Władysław Talik 1959- 1961;
- Józef Gajda- uruchomiony w 1961r.
Z kamieniołomów radziechowskich korzystał także wapiennik Schwartza w Zabłociu, zniszczony w latach 1945-1946.
Tyle na temat radziechowskich kamieniołomów i wapienników pisze w swoich kronikach Władysław Pieronek. Identyczny tekst uzupełniony jedynie o fotografię Wapiennika przy drodze do Twardorzeczki i informację o upadku kilku wapienników w latach 80- tych znajdziecie Państwo w opracowaniu Hieronima Woźniaka "Radziechowy. Monografia wsi" wydanym w 2002r.