Dzieje Ślemienia sięgają średniowiecza, a historia związana z tym miejscem od wieków odzwierciedla bogactwo kulturowe i gospodarcze regionu.

Partner materiału: EAT WELL

Pierwsze wzmianki o Ślemieniu pojawiają się już w dokumentach z XVI wieku, kiedy to wieś nabyli od lokalnych właścicieli rodu Komorowskich, którzy przez długi czas sprawowali dominację na większości obszaru Żywiecczyzny. W początkach XVII wieku majątek ten został podzielony na kilka niezależnych części, tworząc tzw. państwa, wśród których znalazło się także ślemieńskie. Od tego momentu Ślemień zaczął odgrywać istotną rolę jako ośrodek administracyjny i gospodarczy, na którego terenie powstał rozbudowany dwór właścicieli.

W drugiej połowie XVII wieku władza nad Ślemieniem przypadła rodzinie Wielopolskich, jednej z najbardziej wpływowych rodów w regionie. To właśnie oni podjęli szereg działań mających na celu rozwój majątku, w tym uruchomienie w miejscowości huty żelaza. W centrum wsi wzniesiono wielki piec, który stanowił serce przemysłu hutniczego. Obok powstały również zakłady fryszerskie, młyny, a także warzelnia soli, co świadczyło o szerokim zakresie działalności gospodarczej. Do produkcji żelaza używano rud darniowych, które mieszkańcy zwozili z okolicznych terenów, a do ich wytopu wykorzystywano węgiel drzewny.

Niestety, w 1780 roku wielki piec uległ pożarowi i już nigdy nie został odbudowany. Zachowane inwentarze mówią o 154 narzędziach, które na pogorzelisku zebrano, lecz później uległy one rozproszeniu. Solidna kamienna konstrukcja pieca przetrwała jeszcze przez wiele lat, choć ostatecznie popadła w ruinę. Podczas I wojny światowej podjęto próbę wysadzenia jej dynamitem, co doprowadziło jedynie do pęknięcia murów, a nie do całkowitego zniszczenia. Dziś ruiny wielkiego pieca są cennym zabytkiem techniki staropolskiej, przypominając o przemysłowej historii regionu i potencjale dawnych rzemieślników.

Na podstawie artykułu “Ruiny wielkiego pieca”