8 września 2022 r. do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego pod numerem A/1038/22 została wpisany budynek mieszkalny przy ul. Stefana Batorego 19 w Żywcu.
Zgodnie z zawartymi we wniosku informacjami, przedstawionymi przez właściciela omawianego budynku przy ul. Stefana Batorego 19 w Żywcu, obiekt wzniesiono na początku XX w., a do dziś zachował się w stanie nieprzekształconym, bez wtórnych rozbudów i modernizacji oraz zmian w układzie wnętrz domu. Przed II wojną światową obiekt był własnością stolarza Jana Rączki - twórcy wyposażenia drewnianego dla kościołów żywieckich: pw. Krzyża Świętego i św. Marka Ewangelisty. Obiekt znajduje się na terenie układu urbanistycznego miasta Żywca, wpisanego do rejestru zabytków decyzją z dn. 11.02.1987 r. (nr rej. A-480/87).
Parterowy budynek z podpiwniczeniem i nieużytkowym poddaszem zlokalizowany jest w ścisłym centrum miasta, po południowej stronie ul. Stefana Batorego, w linii zabudowy południowej pierzei ulicy. Dom z dwuspadowym dachem, ustawiony kalenicowo do drogi, posiada drewnianą konstrukcję więźby dachowej, obecnie dach pokryty dachówką ceramiczną; jeden komin, murowany, ceglany. Murowany budynek powstał na rzucie czworokąta (prostokąt), ceglany, tynkowany, na kamiennym tynkowanym cokole, w całości podpiwniczony (piwnica dwuizbowa, ze sklepieniami łukowymi); pierwotnie dom posiadał dwa wejścia do piwnicy (obecnie jedno od strony podwórza; drugie wewnątrz budynku, zaadaptowane na toaletę). Budynek posiada wejście główne od strony frontowej; elewacja frontowa (północna) 3-osiowa, z dwoma oknami; w elewacji tylnej – dwa okna kuchni; elewacja boczna (zachodnia) tynkowana z jednym oknem i wejściem bocznym w parterze; w partii poddasza dwa okienka doświetlająca; stolarka okienna i drzwiowa w całości drewniana, najpewniej oryginalna (drzwi główne wejściowej drewniane, dwuskrzydłowe, z nadświetlem). Pierwotnie do strony frontowej w cokole znajdowały się dwa otwory okienek piwnicznych. We wnętrzu zachowany układ pomieszczeń (niezmieniony, amfiladowy); od głównego wejścia prowadzi sień ze sklepieniami; z sieni można dostać się do pomieszczeń mieszkalnych. Zachowana sień, dwie izby mieszkalne, w tym zachowane historyczne piece kaflowe, drewniane obramienia drzwi do pomieszczeń, drewniane meble.
Obecnie budynek jest niezamieszkały, zabezpieczony przed dostępem osób postronnych. Drewniany strop między parterem a poddaszem wymaga obecnie podparcia belkami drewnianymi. Stan wizualny obiektu potwierdza, że obiekt wymaga przeprowadzenia prac zabezpieczających. Widoczne są spękania i ubytki tynku, wykruszenia cegieł, wewnątrz widoczne wyraźne obniżenie sufitu w pomieszczeniu mieszkalnym od strony elewacji frontowej (najpewniej spowodowane namakaniem przestrzeni drewnianego stropu). Do budynku od strony południowej przylegała - nieistniejąca już - dobudówka w formie pomieszczenia gospodarczego. Zachowane sklepienia oraz grubość ścian budynku mogą sugerować, że powstał na fundamentach starszego obiektu lub poprzez przebudowę na początku XX w. starszego obiektu (być może z wieku XIX).
