Środa kojarzy się w Żywcu z dniem targowym. Prawa handlowe Żywiec otrzymał w roku 1518. Przywilej targowy czy inaczej prawo targowe było jasno sprecyzowanym pozwoleniem dotyczącym handlu w miejscach do tego wyznaczonych w formie targów i jarmarków. Przywilej ten określał liczbę dni targowych oraz wyznaczał miejsca, w których handel można było prowadzić. Źródła przywilejów targowych w Polsce wynikały  z przyjętego prawa magdeburskiego w części dotyczącej zakładania miast i wsi, podobnie jest w przypadku Żywca.

Oczywiście taki przywilej, podobnie jak przywilej cechowy był dla miasta bardzo ważny - dawał możliwość rozwoju i przynosił zyski mieszkańcom oraz władzom miejskim.

Początkowo targi koncentrowały się wokół dużego placu targowego zwanego później rynkiem. Takie miejsce posiadało immunitet sądowy, zarządzane było przez sędziego targowego. Na terenie targu mógł przebywać każdy wolny człowiek, ciekawostką jest również fakt, że we wczesnym średniowieczu było to miejsce azylu.

Każdy kupiec mógł handlować na targu dwa razy w tygodniu. Pierwsze przywileje na dzień targowy wyznaczały każdą środę tygodnia. Zazwyczaj w Polsce targi odbywały się w poniedziałki, środy i piątki. W Polsce zwyczaj odbywania targów upowszechnił się w poniedziałki, środy i piątki. Przywilej umożliwiał też przekształcenie się danej miejscowości z osady targowej w miasteczko, a następnie miasto.

Na Żywiecczyźnie oprócz Żywca prawo do prowadzenia targów i jarmarków miały takie miejscowości jak: Milówka, Jeleśnia i Ślemień. Po II wojnie światowej upadło targowisko w Ślemieniu. Miejsca, w których odbywały się żywieckie targi zmieniały się, zwłaszcza w XX wieku. Do roku 1939 odbywały się na

Oprac: KP

Kopiowanie materiałów zabronione.