Przed wiekami Żywiec przeważnie znajdował się w rękach właścicieli, którzy dbali o miasto, mieszczan i rozwijające się rzemiosło. Żywieccy rzemieślnicy od XV wieku grupowali się w cechy. Ponadto, Żywiec może pochwalić się wieloma zachowanymi księgami cechowymi, wśród których znajduje się najstarsza – księga cechu szewskiego z lat 1563-1725.

Nakładem Towarzystwa Naukowego Żywieckiego ukazało się wydawnictwo zawierające księgę cechu ślusarskiego obejmującą lata 1627-1671. „Księga Cechu Ślusarzy Żywieckich 1627-1671”opatrzona jest obszernym wstępem Beaty Pawlus-Dusik. Opracowanie zawarte we wstępie poświęcone jest funkcjonowaniu cechu, członkom. Publikacja ukazała się w serii „Fontes Historiae Terrae Zyvecensis”, zakładającym systematyczne wydawanie źródeł do dziejów Żywiecczyzny.

Autor: Paweł Wnętrzak

Kopiowanie materiałów zabronione.