Witaj. W ten kolejny piątek i nasze ponowne spotkanie myślałem po raz kolejny o tym, co mogę Ci znów dobrego przekazać. Kiedy tak siedziałem sobie o północy na tym artykułem, to wspominałem momenty, kiedy napawała mnie ogromna radość. To były chwile, kiedy cieszyłem się z wielu spraw. Ich wspólny mianownik? Zawsze na tę chwilę czekałem. Zabierało to pewien okres czasu. I doceniałem to wyzwanie, które dane mi było by dostać to, czego chciałem. W życiu nie chodzi więc o szybkie prezenty, gotowe rozwiązania na tacy. Dlatego też...od dzisiaj dostaniesz ode mnie: siedem kolejnych, przydatnych wskazówek. A pierwsza z nich to:

 1. Żyj w pokoju ze swoją przeszłością, to nie zepsuje Ci teraźniejszości.

 Czymże jest przeszłość? Wspomnieniem, które nosisz ze sobą codziennie w swojej własnej głowie. Kiedy patrzysz na małe dzieci, to niech zgadnę – prawie zawsze napawa Cię jakaś duma. Patrzysz z ekscytacją na to, co robią, jak się cieszą tym, co robią. I przepełnia Cię również ta energia, jaką czujesz. Skąd to się bierze? One po prostu bawią się na maksa, na sto procent. Pomyśl tylko: czy taki mały szkrab zadaje sobie pytanie: „czy ja się do tego nadaję”? Albo: „czy mi się uda?” Nie zadają żadnych pytań. Działają. Tylko sobie wyobraź: kiedy uczysz się chodzić i przewracasz się po raz pierwszy. Wstajesz i zadajesz pytanie: „a jeśli przewrócę się drugi raz?” I mówisz wtedy: „e, nie próbuję”. Z taką strategią to cały świat jeździłby na wózkach inwalidzkich. Bo nikt nie potrafiłby chodzić.

 Ale jakaś siła sprawia, że każdemu z nas się chciało. A większości z tej reszty z czasem się nie chce. Coś dziwnego się z Tobą dzieje, kiedy przestajesz być dzieckiem. Przestajesz się bawić i cieszyć chwilą. Dzieci są niesamowite: próbują wszystkiego. Tak bardzo pragną poznać świat i nauczyć się wszystkiego. Żyją chwilą. Nie znają pojęcia czasu.

 Ktoś kiedyś powiedział: „Nie patrz w przeszłość, bo potkniesz się o teraźniejszość i zepsujesz przyszłość”. I jakkolwiek dyskutować z tym stwierdzeniem: jest w nim dużo prawdy. Pomyśl: wychodzisz z domu, idziesz ulicą, z głową odchyloną do tyłu, cały czas. Nie patrzysz przed siebie. Wchodzisz na jezdnię pełną samochodów i bum. Wypadek. A Ty? Byłeś odwrócony do tyłu. I ludzie robią tak codziennie ze wszystkim, z czym mają do czynienia.

 Nic dziwnego. W końcu chodzili do szkoły. Jak każdy z nas. A czego tam nauczyli? Pamiętasz swoje dyktanda z języka polskiego, prawda? Napisałeś wiele razy prawie dobrze, ale jeden lub dwa błędy zawsze Ci na czerwono zaznaczono. Jednak to, co Ci się udało, już nie podkreślili. I tak potem ludzie idą przez życie ze strategią nie wartą złamanego grosza. Wchodzą w związki, które z czasem znów się rozpadają. I kiedy natrafiają na kolejnych partnerów, to ciągle wspominają poprzednie relacje pytając samych siebie: „a co jeśli ten/ta będzie taki sam/a jak poprzedni”? „Czy teraz mogę zaufać”? I żyją przeszłością a czas ucieka im przez palce. I kiedy znów nadchodzi rozstanie to sami nie rozumieją co się stało. Bo nie żyli w teraźniejszość. Zabrakło strategii dziecka.

 Jak często pragniesz zrobić w życiu coś szalonego, ale boisz się, że: „znowu mi nie wyjdzie”? Czy zadawałeś sobie pytanie: „Jaki to ma związek z tym, co się dzieje teraz?” Nie trzeba się długo zastanawiać. Żaden.

 Czy ktoś powiedział Ci kiedyś, że nic Ci się w życiu nie uda? Nic nie jesteś wart? Ale to było kiedyś. A teraz jest teraz. To było tylko wspomnienie, to jest wspomnienie. A ludzie ciągle żyją przeszłością, jakby to była teraźniejszość. Ale jest na to dobra rada. To, co było, jest ok. Możesz się uśmiechnąć, odwrócić głowę znów przed siebie i iść dalej do przodu. Bo nie masz innego wyjścia. Przeszłość jest tylko wspomnieniem a przyszłość będzie taka, jaka będzie Twoja teraźniejszość. Dlatego odwróć z powrotem głowę do siebie, zaakceptuj to, co było i idź śmiało przed siebie, zamiast stać w miejscu. Czas leci. Nie wiadomo co jeszcze pięknego przed Tobą. A nie dowiesz się, jak nie ruszysz przed siebie. Serdecznie Cię pozdrawiam i zapraszam na następne nasze spotkanie, w którym podam Ci drugą sekretną wskazówkę.

Autor: Sławomir Brak

Kopiowanie materiałów zabronione