Dzisiejszy materiał jest ponownie inspiracją u źródeł. Tym razem prasowych. Niemniej każdy z nas tego potrzebuje. Jedni mniej, drudzy więcej. Jak to w życiu. Droga od jednego końca balustrady, do drugiego. A aby w tym wszystkim zachować balans, bo nic tak w życiu nie niszczy, jak bezwzględna ślepota, podążanie jedną, tylko jedną ścieżką i opinia, że wiem już wszystko o całym świecie.

Balans zakłada, ze granica mimo wszystko jest bardzo płynna. A wtedy o konflikt już nie jest trudno. Bo przecież żyje nas trochę na tej planecie. A wokół siebie niekoniecznie możemy mieć ludzi, których potrafimy kochać bez żadnego powodu. Jeśli ludzie potrafią zobaczyć tylko jeden koniec patyka, trudno im będzie z czymkolwiek. Bo na każdy temat trzeba umieć spojrzeć z różnego punktu widzenia. Bo życie nie jest albo czarne, albo białe.

Ludzie są różni. I tak oto możemy mieć mężczyznę pochodzącego z bogatej rodziny. Wychowywał się w wartościach, jakie pielęgnowała w nim rodzina. Matka i ojciec dostarczali mu wiedzy, wizji i obrazów tylko i wyłącznie bogatego świata. Dla takiego dziecka nie istnieje drugi biegun. Będzie mu bardzo trudno rozmawiać z ludźmi o statusie społecznym innym, niż jego. Będzie go prawie zawsze cechować buta, arogancja, bo przecież pieniądze w życiu tylko się liczą.

Jest inny typ osobowości. Mamy z kolei dziecko, które wychowało się w tzw biednej rodzinie. Tam nie było wzorów życia mówiących o tym, że życie może być lepsze. Tam była pielęgnacja tego, co jest. Kultywacja zastałej tradycji. Kultura osobista? Być może tam jest, ale na niskim poziomie. Jaki wyrośnie z tej rodziny człowiek? Z pewnością pozbawiony wizji samego siebie. Bo przecież nauczy się tego, że życie jest po to, aby cierpieć i nie da się z tym nic zrobić. Czy to prawda? Dla niego tak. Bo nikt mu nie pokazał, że można inaczej. A jeśli spróbuje? Może zostać zniszczony przez najbliższe środowisko włącznie z rodziną.

Skąd bierze się ta niepewność? To kwestia wychowania. Doceniania potrzebuje każdy człowiek. Bo wtedy wie, że robi coś dobrze i należy to powtarzać. To również kwestia nagrody, podziękowania komuś za coś. Niemniej jeśli będzie tylko miło i przyjemnie, będzie źle. Za to, co zostało zrobione źle, musi być również odpowiednia reakcja. Dziecko pochodzące z bogatej rodziny nigdy nie dojrzeje do życia wśród ludzi, jeśli rodzice nie nauczą go, że jest jeszcze druga strona medalu, że są ludzie o mniejszych dochodach i słabym stylu życia. Bo tak naprawdę trzeba potrafić doceniać każdego i wszystko to, co od życia człowiek dostaje.

W Polsce rodzice jeszcze nie potrafią wychowywać dzieci. Jeśli zepsują swoją misję, takie dziecko będzie miało problemy do końca życia. Akceptacja jest podstawą, a źródłem wzorów – rodzice. Na 99% jest pewne, że jaki rodzic, takie będzie dziecko. Niepewni siebie rodzice wychowają zakompleksione dzieci. Zabraknie wśród nich odwagi, determinacji, uporu. Będzie ciężko się tego wszystkiego później nauczyć. A czego uczą polscy rodzice? Że wszystko jest dostępne od razu. Brakuje odpowiedzialności i pracy z własnym dzieckiem. Wychowanie w poczuciu siły.

Jeśli w domu rodzinnym zabraknie docenienia, to dziecko będzie go szukać w dorosłym życiu. Czy będzie to spełnione życie? Raczej nie. Bo będzie ciągle szukaniem tego, czego nie dostarczyli rodzice. I tak będzie uciekał czas, który wart jest spędzania na swoje pasje, bo rodzice nie zrobili tego, co należy. Czy tu jest moment na to, aby zaprotestować i przestać zgadzać się z autorem? Każdy ma prawo do własnego zdania. Również do tego, by żyć tak, jak chce i nie przeszkadzać w tym innym. Doceń siebie, zaakceptuj się takim, jakim jesteś. Jeśli nie dali Ci tego rodzice, to dostajesz to właśnie teraz, od swojego redaktora. Idź zdobywaj świat, bo jesteś potrzebny. Każdy ma swoje miejsce na ziemi i szkoda czasu spędzać go byle jak . Doceń siebie. Jesteś zwycięzcą.

Autor: Sławomir Brak

Kopiowanie materiałów zabronione