Niby to proste i oczywiste, ale znów o tym przypominamy, gdyż człowiek jest istotą niezwykłą. Nie wierzy w to, że coś może być proste, dlatego najpierw komplikuje cokolwiek do absurdu, a później zastanawia się nad tym, dlaczego tyle czasu stracił. Dziś o tym jak polepszyć jakość swoich relacji z innymi...
O tym, że życie ludzkie jest ciągłym budowaniem związków z innymi nie trzeba nikogo uczyć. To pasmo różnych emocjonalnych rozterek, uniesień, powodzenia, sukcesów. Paleta barw wszelkiego rodzaju przeżyć jest nieskończona. Łączymy się z innymi ludźmi z jakiegoś powodu. Po coś się znamy i utrzymujemy wspólnie kontakt. Coś od siebie chcemy. Dobrze jest wtedy, kiedy od drugiej strony otrzymujemy to, czego oczekujemy. Nie zawsze chodzi tu o rzecz materialną, namacalną.
W większości momentów chodzi o przeżycia, wspólne. Przy kimś dobrze się czujemy. Bardzo często bywa jednak tak, iż denerwujemy się na kogoś, wypominamy mu coś. Dlaczego? Bo nie zaspokoił naszych potrzeb. Ale moment: przecież ta osoba o tym nie wiedziała. Co dla Ciebie jest oczywiste, nie jest już dla innych. Możesz się zdziwić, że partner/partnerka/znajomy/znajoma – inaczej odbiera to, co chcesz powiedzieć. Jeśli więc precyzyjnie nie określisz czego chcesz i dlaczego, to druga strona się nie domyśli. Znacie to? „Domyśl się”....ile razy każdemu z nas zdarza się to mówić? Ale to nie działa. Ludzie nie są telepatami. Powinniśmy mówić co czujemy i prosić konkretnie o to, czego chcemy. To ułatwi porozumienie.
Kiedy również wchodzimy w relacje z innymi, często boimy się odrzucenia. I często zgadzamy się na coś, na co wcale nie mamy ochoty. Byle kogoś nie stracić. Błąd. Jedyna możliwa sytuacja to pozostać sobą, bo inaczej nigdy nie będziemy wiedzieć, czy jesteśmy kochani my sami, czy też maska, jaką pokazujemy. Dlatego też trzeba zrezygnować z utrudniania sobie życia w relacjach z innymi i krążenia jak sputnik naokoło tematu, gdyż życie uwielbia prostotę. To, co właśnie najprostsze, zawsze działa najskuteczniej. Komunikujmy się więc konkretnie i pamiętajmy też o sobie.
Autor: Sławomir Brak
