Marian Bednarski urodził się w Warszawie w roku 1919. W młodości uprawiał lekką atletykę, wyróżniając się w skoku w dal, czego przykładem może być zdobycie mistrzostwa Warszawy. W czasie II wojny światowej działał w litewskim oddziale AK, w roku 1944 dostaje się do niewoli w Riazaniu, gdzie przebywa do roku 1947. Po powrocie do kraju zdobywa wykształcenie pedagogiczne we Wrocławiu. Zakłada rodzinę i przenosi się do Żywca, gdzie w 1951 roku rozpoczyna pracę w Technikum Przemysłu Drzewnego. Jego wychowankowie wspominają go jako niezwykle barwną postać, urodzonego społecznika, który całe swoje życie poświęcił dla młodzieży. Zainteresowania Bednarskiego były wszechstronne, nie tylko pisał wiersze, współorganizował stowarzyszenie plastyków w Żywcu, uprawiał korzenioplastykę, pasjonował się filatelistyką, ale przede wszystkim był doskonałym nauczycielem wychowania fizycznego i trenerem lekkiej atletyki. Wychował trzech reprezentantów Polski (za co został odznaczony Złotą Odznaką Polskiego Związku Lekkiej Atletyki). W Żywcu Marian Bednarski zakłada Międzyszkolny Klub Sportowy, organizował rajdy górskie, turnieje szachowe, zawody w sportach zimowych. Co szczególnie warte podkreślenia, buduje boisko sportowe w parku miejskim, zamierzał również wybudować tor saneczkowy na Małym Grojcu. Marian Bednarski zmarł przedwcześnie w 1976 roku, nie oglądając już osiągnięć najmłodszej córki – Sylwii Bednarskiej – dwukrotnej Mistrzyni Polski w biegu na 100 m przez płotki.

Oprac.: Paweł Wnętrzak

Bibliografia:

Z. Boczarski, Trenerzy Żywiecczyzny - Marian Bednarski, "Sport Żywiecczyzny" 1994, nr 1.