Na przekór wszystkiemu dzisiaj wracamy na chwilę do pewnego tematu. Dopóki ludzie robią to, co robią – pewne schematy zawsze będą się powtarzać. Warto więc przypominać sobie to, co ważne. A ten tekst powstał po rozmowie z jednym z moich znajomych. Zastanawialiśmy się nad tym, czym jest pewność siebie.

Pewny, czyli zdecydowany, rzekłby słuchacz po tym słowie. Bezdyskusyjny, poza dogmatami. Cokolwiek powiedzieć, wiadomo o co chodzi. Czym jest to fikcyjne siebie, którego zdaje się, iż wielu nie potrafi opisać, albo pomija w rozważaniach nawet nie wiedząc z jakiego powodu? Czy zdarzało się Wam czasami parskać pychą ponad miarę? Czy była to reakcja nad wyraz przejaskrawiona tylko i dlatego, aby podkreślić Waszą...rację? Reakcje różnią się wtedy kolorami tęczy.

Nie potrafię zagadać tamtego człowieka, powiedział mój kolega. Nic trudnego. Nie potrafi, ponieważ do niego nie podszedł. Kiedy to zrobi, będzie potrafić. Wystarczy zwykłe cześć, albo dzień dobry. I to tyle. Jeśli będzie to z uśmiechem na twarzy wypowiedziana fraza, jest duża szansa na kontynuowanie tego procesu. Ale wielu z nas nawet na to nie stać.

Są pewne czynności, które robimy automatycznie. Idziemy spać, robimy sobie posiłek, wykonujemy biologiczne czynności. Tak nam dopomóż nasz organizmie. Do tego nie potrzeba nam poczucia pewności siebie. To zwykłe, naturalne zachowanie. Dalekie także od arogancji, gdyż nie da się powiedzieć naszemu pęcherzowi moczowemu, iż przeciągnął strunę....a to potrafimy...kiedy robimy krzywdę innemu. Słownie – mówiąc głupoty, albo fizycznie. To już jest absurd. Pewności siebie tutaj trochę nie ma. Została tylko pustka materiału.

Kiedy człowiek robi to, co dla niego słuszne, to jest godne pochwały. Jeśli to nie krzywdzi drugiego człowieka – winszujemy. Jeśli korzystają na tym obie strony – ogłaszamy fanfary. Gdyż bowiem to jest najprostsza definicja pewności siebie. Pewność w działaniu, kiedy wiemy co robimy, jaki będzie efekt końcowy i chcemy, aby skorzystali na tym inni. Pewność siebie schowana jest w konkrecie, szczerości i autentyczności. I to by było na tyle.

Autor: Sławomir Brak